26.05.2024

Uniewinnienie w sprawie karnej - Uniewinnienie w sprawie o zarzut oszustwa

Jak „najlepszy adwokat” będzie zapewniał, że ma „same uniewinnienia” to warto poprosić aby się jakimś pochwalił.

Uniewinnień w polskich sądach karnych zapada mniej niż 2 %. Tak działa Nasz system. Usłyszeć w Polskim Sądzie karnym uniewinniam, to naprawdę trzeba się postarać. Przykładem jest ta sprawa w której Sąd co prawda uniewinnił po latach Naszego Klienta. Niemniej, Sąd robił wszystko aby wykazać winę Klienta. Dopiero gdy wszystko było przeciwko skazaniu, Sąd stwierdził – w ustnych motywach rozstrzygnięcia – że naprawdę, no nie może skazać.

Stąd pozwalamy sobie opisać tą sprawę. Przytoczyć kilka istotnych z punktu widzenia procesu karnego zdań, w tym z zakresu pracy obrońcy ale także zasad procesu karnego. Janek stanął pod zarzutem tego, że w dniu 28.11.2011 w Szczecinie, działając wspólnie w porozumieniu z Janiną, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadzili Grażynę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 189.000,00 zł w ten sposób, że Grażyna za namową Ewy zawarła umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ul. Warszawy w Gryfinie na kwotę 200.000,00 zł na rzecz Janka na podstawie aktu notarialnego nr rep A nr 2944/2011, przy czym otrzymała od małżeństwa Nowaków jedynie kwotę 21.000,00 zł, czym wprowadzili wyżej wymienioną w błąd, co do możliwości odzyskania pozostałej kwoty czy też mieszkania, gdyż Janina zatrzymała sobie 79.000 zł. Zaś Janek 100.000,00 zł mając małżeńską rozdzielczość majątkową, przy czym Ew zapewniła, że szybko zainwestuje i zwrócić pieniądze, a mieszkanie ponownie miało zostać przepisane na rzecz Janiny, co spowodowało, iż poszkodowana ostatecznie nie otrzymała ani 179 000 zł ani też mieszkania, czym działali na szkodę Janiny tj. popełnienia czynu z art. 286apr. 1 kk.

Sąd zważył, że przeprowadzone postępowanie nie dało podstaw do przypisania oskarżonemu zarzucanego mu czynu. Dla bytu prawnego przestępstwa oszustwa kwalifikowanego z art. 286§1 kk niezbędne jest ustalenie, że działanie sprawcy polegało na doprowadzeniu pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd. Na gruncie niniejszej sprawy brak jest podstaw do ustaleń , że Janek działając sam lub wspólnie i w porozumieniu z Julią miał doprowadzić Janinę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd co do możliwości odzyskania pozostałej kwoty czy też mieszkania , ponieważ w dniu 29.11.2011 r. przelał na jej konto środki w kwocie 189.000,00 zł z tytułu zawartej umowy. Oznacza to, że Janina uzyskała pełną kwotę zapłaty ze sprzedaży tego mieszkania i mogła nią swobodnie rozporządzać jako właściciel.

Z uwagi na śmierć pokrzywdzonej , nie było możliwości skonfrontowania treści dokumentów bankowych potwierdzających tę transakcję z jej zeznaniami , ani uzyskania informacji o ewentualnym , dalszym rozporządzeniu tą kwotą przez Janinę, w tym na rzecz innych osób. W związku z tym Sąd uznał, że mimo wyczerpania możliwości dowodowych , brak jest podstaw do uznania, że Janek wypełnił znamiona ustawowe przestępstwa kwalifikowanego z art. 286 par. 1 kk , bez uzasadnionych wątpliwości o jakich mowa w art. 5 kpk. W konsekwencji powyższego Sąd uniewinnił go od zarzucanego mu czynu.