09.10.2024

Adwokat Szczecin dobra osobiste

"Temida nierychliwa, ale zazwyczaj sprawiedliwa (...)" 

W dniu 13 grudnia 2016 r. "spektakularne zatrzymanie" na zlecenie pani prokurator Agnieszki Nowickiej. To, że w tej sprawie nie postawiono żadnemu urzędnikowi żadnych zarzutów, jest trudne do zrozumienia. To ile krzywd wyrządziły organy ścigania swymi, powiedzmy to wprost w części bezprawnymi, w części niezasadnymi i nielegalnymi działaniami nie da się opisać. Choć stara się to opisywać na łamach Gazety Wyborczej odważny Dziennikarz Piotr Żytnicki, https://autorzy.wyborcza.pl/autor/5e78a18e7da7ab2fc730ebd5/Piotr-%C5%BBytnicki?gad_source=1&gclid=CjwKCAjw9p24BhB_EiwA8ID5BuDJX6R7Y-VUzVjgsM7ABIZmLX-9NfLGi8Gf_QQM1ifstAg8OthieBoCpC8QAvD_BwE

Powstał również dobry materiał Dziennikarza Michała Fuji – „Etatowy świadek” - https://www.youtube.com/watch?v=bDqi_s-6y08

W lipcu 2017 r. po blisko 7 miesiącach Sąd Apelacyjny w Szczecinie uchyla areszt w odpowiedzi na cały czas tą samą argumentacje obrońcy adwokata Krzysztofa Tumielewicza, podnoszoną od pierwszego posiedzenia, brak dowodów, zarzuty oparte na wierutnych kłamstwach wielokrotnego przestępcy. Sąd Apelacyjny wskazuje na indolentny sposób prowadzenia postępowania karnego przez prokurator Agnieszkę Nowicką. Dwa lata później, po uprzednim przejęciu sprawy przez poznańską delegaturę Prokuratury Krajowej, Prokurator Piotr Baczyński, w 2018 r. umarza postępowanie, przestępstw nie popełniono.

Kontynuujemy tą nierówną walkę. Najpierw Sąd Okręgowy w Szczecinie, i Sąd Apelacyjny w Szczecinie zasądzają na rzecz byłego policjanta zadośćuczynienie i odszkodowanie za oczywiście niesłyszany areszt.

Następnie, udaje się namówić Grzegorza, na złożenie powództwo o naruszenie dóbr osobistych. Pierwszy termin rozprawy zostaje wyznaczony na 10 października 2024 r.
Zaczynamy !

Wierzymy, że powództwo o naruszenie dóbr osobistych zostanie uwzględnione. Powód domagał się w związku z naruszeniem jego dóbr osobistych, nakazania pozwanemu Skarbowi Państwa Prokuraturze Okręgowej w Poznaniu opublikowania przeprosin o określonej treści i formie. Pozwany natomiast podnosił, iż działanie dotyczące powoda nie naruszyło jego dóbr osobistych co do zasady, jak również realizowane było w ramach obowiązującego porządku prawnego, a co za tym idzie nie było bezprawne.

Podstawę prawną sformułowanych w pozwie żądań stanowiły przepisy art. 24 k.c. w zw. z art. 23 k.c. Zgodnie z art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania (... ) pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Podkreślić w tym miejscu wypada, ze wymieniony wart. 23 k.c. katalog dóbr osobistych podlegających ochronie nie jest zamknięty, przy czym dobra osobiste człowieka obejmują wszystkie dziedziny jego życia osobistego, zawodowego i społecznego. Ustawodawca wprowadza również środki ochronne zagrożonych i naruszonych dóbr osobistych, przewidując w art. 24 k.c., iż ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba ze nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Z treści cytowanego powyżej przepisu wynika, iż niemajątkowa ochrona dóbr osobistych uzależniona jest od wystąpienia dwóch przesłanek zagrożenia lub naruszenia dobra osobistego oraz bezprawności zachowania prowadzącego do naruszenia dobra osobistego. Zaznaczyć przy tym należy, ze przepis art. 24 k.c. wprowadza swego rodzaju domniemanie bezprawności - ciężar wykazania, ze zagrożenie lub naruszenie dobra osobistego nie miało charakteru działania bezprawnego obciąża osobę która dobro osobiste naruszyła. Przy wyjaśnianiu istoty dóbr osobistych i związanych z nimi praw osobistych dominujący jest pogląd, zgodnie z którym, przy ocenie, czy doszło do naruszenia dóbr osobistych decydujące znaczenie ma nie tyle subiektywne odczucie osoby domagającej się ochrony prawnej, ile to, jak odczucie wywołuje to społeczeństwie takie naruszenie. Podkreśla się przy tym, ze przy ocenie, czy doszło do naruszenia określonego dobra osobistego należy brać pod uwag całokształt okoliczności danej sprawy, a nie tylko koncentrować się, na samej wypowiedzi, w której domagający się ochrony upatruje naruszenia dóbr osobistych. Pozwany natomiast, chcąc uwolnić się od odpowiedzialności za naruszenie dóbr osobistych, winien był wykazać, ze jego działanie nie było bezprawne. W literaturze i orzecznictwie podkreśla się ze bezprawność winna być traktowana w kategoriach obiektywnej (przedmiotowej) kwalifikacji czynu z punktu widzenia jego zgodności z prawem i zasadami współżycia społecznego. Działaniem bezprawnym jest więc działanie sprzeczne z normami prawa lub zasadami współżycia społecznego. Natomiast okolicznościami wyłączającymi bezprawność są działania mające oparcie w przepisach prawa.

Zauważyć zatem należy, iż rozpoznając sprawę w przedmiocie naruszenia dóbr osobistych, Sąd powinien w pierwszej kolejności ustalić, czy doszło do naruszenia dobra osobistego, a dopiero gdy odpowiedz na to pytanie będzie pozytywna, ustalić, czy działanie pozwanego było bezprawne. Właściwe określenie dobra osobistego, będącego przedmiotem ochrony, jest niezbędne dla prawidłowej oceny, czy określone działanie naruszyło to dobro osobiste, a następnie czy było ono bezprawne.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 30 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 02 kwietnia 1997 przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych. Na kanwie innych spraw, naszym zdaniem nie może budzić jakichkolwiek wątpliwości ze wszczęcie i prowadzenie bezpodstawnego postępowania karnego, zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i rozpoznawczego, stanowić może naruszenie dobra osobistego. W okolicznościach tej sprawy, ale także kilku innych spraw karnych gdzie prowadzimy takie batalie, prowadzenie postępowania przeciw osobie wykonującej zawód policjanta, czy adwokata, od której wymagana jest nieposzlakowana opinia doprowadziło do naruszenia dobrego imienia powoda, zarówno w jego aspekcie osobistym, jak i zawodowym. Błędnie przy tym pozwany utożsamia zakres naruszenia, z samym faktem naruszenia dobra osobistego. Jak przy tym wynika z okoliczności sprawy, skala tego naruszenia była znaczna i wywołała u powoda znaczną krzywdę.

adwokat Krzysztof Tumielewicz - www.adwokaciszczecin.pl