18.04.2025

Sprawa karna – znęcanie, art. 207 §  1 KK, art. 157 § 2 KK

W sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Gryfinie, II Wydział Karny adwokat Krzysztof Tumielewicz reprezentował oskarżycielkę posiłkową, pokrzywdzoną. Oskarżony, jej mąż znęcał się nad nią psychicznie wszczynając awantury domowe, podczas których znieważał ją słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, poniżał, groził uszkodzeniem ciała i pozbawieniem życia, niszczył przedmioty domowego użytku, kopnął pokrzywdzoną w udo nogi powodują u niej podbiegnięcia krwawe w obrębie pośladka oraz w obrębie okolicy pachwin, naruszając czynności narządu ciała na okres nie przekraczający 7 dni.   

Sąd uznał, iż czyn oskarżonego stanowił przestępstwo znęcania się kwalifikowane z art. 207 § 1 kk, ponieważ celem jego działań było zadawanie cierpień psychicznych, nękanie i poniżenie osoby najbliższej, pozostającej z nim w stosunku zależności. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, uchwała z dnia 9 czerwca 1976 r., sygn. VI KZP 13/75: „Ustawowe określenie „znęca się” oznacza działanie albo zaniechanie, polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dotkliwych cierpień moralnych, powtarzających się w czasie albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie”.

Sąd wskazał także, iż zmodyfikował opis czynu uzupełniając go o wskazanie tego, co zostało ustalone w trakcie postępowania.   

Sąd podzielił argumentację strony oskarżycielki posiłkowej i uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu. Wyrok ma szczególne znaczenie nie tylko dla pokrzywdzonej, ale również jako wyraźny sygnał, że przemoc domowa spotyka się ze stanowczą reakcją wymiaru sprawiedliwości.

Sprawę prowadził adwokat Krzysztof Tumielewicz, aplikant adwokacki Aleksandra Kowalonek.